روند خشكسالي و تاثير سيگنالهاي هواشناسي ENSO بر آن در استان اصفهان در دوره زماني 1970-2009

واقع شدن استان اصفهان در مركز ایران و در دامنههای شرقی سلسله جبال زاگرس موجب شده تا همانند سایر مناطق مركزی كشور به دلیل فرونشست هوا در این مناطق از بارندگیهای كم، دما و تبخیر زیاد برخوردار بوده و مقادیر بارندگی آن نیز همواره دچار نوسانات شدید باشد. یكی از راههای تعدیل خشكسالی، ارزیابی و پایش آن بر اساس شاخصهایی است كه بتوان میزان شدت و تداوم آن را در یك منطقه تعیین نمود . در مقاله حاضر تحلیل بارش و خشكسالی در استان اصفهان با استفاده از شاخص بارش استاندارد و تحلیل روند آماری با استفاده از آزمون ناپارامتریك من-كندال انجام گرفت. جهت برآورد میزان و نحوه تأثیر پدیده ENSO بر نوسانات بارندگی استان اصفهان، رابطه همبستگی میان بارش و شاخص SOI به طور سالانه در طول دوره آماری هر ایستگاه محاسبه شده است. نتایج بررسیها نشان میدهد اكثر نقاط استان اصفهان در سال 2222 با خشكسالی شدیدی روبرو بوده و در سال 2222 چنین شرایطی بار دیگر در استان اتفاق افتاده، به طوری كه ایستگاه شهرضا شدیدترین خشكسالی را در سال 2222 تجربه كرد، چنین خشكسالی از سال 1792 تا 2222 بیسابقه بوده است. تغییرات روند در بیشتر ایستگاهها تقریباً از سال 2222 به بعد میباشد و در واقع میتوان گفت سال 2222 سرآغازی بر تغییر اقلیم در استان اصفهان است. بارندگی ایستگاههای فریدونشهر، فریدن، خوانسار، گلپایگان و میمه واكنش معنیداری نسبت به پدیده ENSO نشان میدهند، بعبارت دیگر میانگین ضرایب همبستگی بارندگی با شاخص SOI به طور سالانه منفی میباشد، یعنی با افزایش مقادیر SOI مقادیر بارندگی در سطح استان اصفهان در سالهای مختلف كاهش مییابد.