اثر كم آبياري و افزايش راندمان آبياري بر ذخيره آب ( مطالعه موردي: دشت تبريز)

كمآبیاری یكی از راهكارهای موثری است كه میتواند علاوه بر كااه مرارآ آب و ظ ان منااب، آب، باعاا ا ااای كاارایی مررآ آب گردد بدون اینكه تأثیر عمدهای در اقتراد تولید محرول داشته باشد. در این تحقیق اثر كم آبیاری و ا اای راندمان توزی، آب آبیاری از طریق تغییر سیستم آبیاری )سنتی به تحت شار( بر محرولات دشت تبریا )گوجاه رنگای، سای زمینای، ذرت علو ه ای و پیاز( بررسی شد. اطلاعات گیاهان از سایت جهاد كشاورزی استان آذربایجان شرقی استخراج شد. میانگین بلند مدت داده های روزانه هواشناسی ایستگاه سینوپتیك تبریا جهت محاسبه نیاز آبی گیاهان مورد است اده قارار گر ات . نیااز آبای خالص و ناخالص گیاهان در ظالت آبیاری سطحی و تحت شار از طریق نرما اار Cropwat 8.0 محاسبه شد. ساس اثار اعماال كم آبیاری پیوسته در 3 مرظله توسعه، میانی و انتهایی رشد گیاه و عدم اعمال كم آبیاری در مرظلا ه اول رشاد در دو ساط 5 و 11 درصد بر میاان كاه محرول و نیاز آبی خالص و ناخالص گیاهان مورد بررسای قارار گر ات . نتاای نشاان داد باا تغییار سیستم آبیاری گوجه رنگی از سطحی به قطره ای-نواری در طول دوره رشد 9119 متر مكع در هر هكتاار و 1152951 متار مكع در كل سط زیر كشت این گیاه آب ذخیره خواهد شد. با اعمال 5 و 11 كم آبیاری برای گیاه سی زمینی و تغییار تاوام سیستم آبیاری از سطحی به قطره ای-نواری، به ترتی 1819 مترمكع در هكتار و 5181253 متر مكع در كال ساط زیار كشت این گیاه ) 588 هكتار( ذخیره آب مشاهده شد.