تعيين اثرات مكانيكي و هيدرولوژيكي گياهان كنار رودخانه بر پايداري كناره رودخانه مطالعه موردي: رودخانه حنا

در این مقاله اثر پوشش گیاهی به وسیله ارتباط آن با پایداری خاك كناره بررسی شده است. استفاده از روش بیولوژیكی بصورت استقرار پوشش گیاهی روشی مناسب برای مبارزه با فرسایش می باشد. فرسایش كناری رودخانه ای از اشكال فرسایش آبی میباشد و از اثرات نامطلوب آن می توان به افزایش گل آلودگی آبها، تخریب اراضی حاشیه رودخانه ها، مشكلات ناشی از رسوبات حاصل از آن در پایین دست اشاره نمود. از طرفی میتوان فرسایش كناری رودخانه ای را با استفاده از روشهای بیولوژیكی و مكانیكی با شناسایی نقاط حساس كاهش داد. در این تحقیق مقعطی از روخانه حنا به طول 11 كیلومتر به منظور بررسی تاثیر استقرار پوشش گیاهی بر فرسایش كناری رودخانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور گونه درختی بید و یك گونه علفی )گراس( انتخاب و به بررسی تاثیر ریشه ها بر پایداری كناره ها پرداخته شد. نتایج نشان داد كه ریشه درخت بید قدرت خاك را تا 3 تا 8 كیلو پاسكال و ریشه گراس ها به طور مشاركتی قدرت خاك را تا 6 تا 18 كلیو پاسكال افزایش می دهد. همچنین اثرات مكانیكی پوشش درختی فاكتور FS را از 32 تا 94 درصد و اثرات مكانیكی گراس ها فاكتور FS را از 11 تا 11 درصد )با توجه به شرایط منطقه( افزایش می دهد. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر ریشه های درختی و علفی بر فرسایش كنار رودخانه ای می باشد.