بررسي آزمايشگاهي تغيير ضخامت فيلم محلول ريختهگري بر مورفولوژي غشاي پليمري DMFPVC براي جداسازي گازها

كاربرد تكنولوژي جداسازي غشايي نسبت به فرآيندهاي معمولي و كلاسيك جداسازي، داراي برتريهاي فراواني ميباشد كه از آن جمله ميتوان به مصرف انرژي كمتر، كم هزينه بودن در قسمت سرمايه گذاري اوليه، تجهيزات كمتر مورد استفاده، هزينه نگهداري و قيمت تمام شده محصول كمتر، توانايي جداسازي مواد حساس به دما در صنايع غذايي و دارويي، زياد بودن نرخ انتقال جرم و . . . اشاره نمود. علاوه بر اين، انجام برخي از جداسازي هايي كه توسط اين فرآيندها صورت ميگيرند توسط ساير روش هاي جداسازي امكان پذير نيستند.كارايي يك غشاء در يك فرآيند جداسازي در ارتباط نزديك با پارامتر هاي ساختاري آن است. مشخصات ساختاري يك غشاء وقتي مناسب است كه در عمل در فرآيند جداسازي موردنظر، بازدهي مناسب از خود نشان بدهد. بروش مرطوب جدايش فازي ساخته شده و سپس PVC-DMF در اين پژوهش ابتدا غشاي پليمري تأثير پارامتر ضخامت فيلم محلول پليمري بوسيله ي تست ميكروسكوپ الكتروني جهت ب ررسي ساختار غشاي پليمري، تستميكانيكيو تست گازي مورد مطالعه و بررسي قرار گرفت.