بررسي نقش و رفتار اتصالات فولادي در تخريب پيشرونده

تخریب پیشرونده هنگامی رخ می دهد كه یك عضو اصلی یا اعضای كلیدی سازه شكسته شوند. سپس شكست عضو به سمت تخریب اعضای مجاور گسترش یافته و در نهایت كل سازه یا قسمتی از آن فرو می ریزد. برای مقاومت در برابر تخریب پیشرونده لازم است سازه توانایی پل زدن به ان طرف المان كلیدی را كه شكسته فرض شده داشته باشد. در این حالت اتصال مهمترین نقش را ایفا می كند اتصال باید برای چرخش های بزرگ ناشی از حذف این المان و لنگر و نیروی كششی ایجاد شده در آن، طراحی شود دراین تحقیق عملكرد دو نوع اتصال مستقیم و اتصال SidePlate مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و شكستهای محتمل در این اتصالات معرفی شده و مدل سه بعدی به روش اجزا محدود این دو نوع اتصال در برابر حذف این المان كلیدی ارزیابی می شود. نتایج نشان داده است كه در اتصال مستقیم تمركز تنش ها در جوش و هسته ستون ایجاد شده و اتصال رفتار كاملا نامناسبی دارد اما اتصال SidePlate علاوه بر عملكرد لرزه ای بالا بخوبی می تواند چرخشهای ناشی از حذف ستون را تحمل كرده و كمترین تنش را در چشمه اتصال ایجاد می نماید مفصل های پلاستیك را در تیر ایجاد می كند و دربرابر اثرات برهمكنش همزمان نیروی كششی و لنگر خمشی بخوبی مقاومت می كند و لذا از لحاظ مقاومت در برابر تخریب پیشرونده عملكرد مناسبی دارد.