تأثير فاصله ي بين پايه ها بر توسعه ي زماني آبشستگي موضعي در گروه پايه هاي دوتايي عمود بر مسير جريان

خلاصه مقاله: تعیین عمق، نحوه ی ایجاد و گسترش حفره ی آبشستگی از مهمترین موارد طراحی هیدرولیكی پل هاست. آبشستگی موضعی اطراف پایه ها پل فرآیندی وابسته به زمان است. در تحقیق حاضر توسعه زمانی آبشستگی اطراف گروه پایه ها با تغییر فاصله بین پایه ها مورد بررسی قرار گرفته است. میدان جریان در اطراف گروه پایه ها با پایه تكی متفاوت است. بدین منظور آزمایشاتی بر روی گروه پایه های دوتایی به قطر 20 میلی متر عمود بر مسیر جریان انجام شد و تغییرات عمق حفره آبشستگی با تغییر فاصله ی بین پایه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد كه با افزایش فاصله ی بین پایه ها، عمق آبشستگی و زمان رسیدن به تعادل كاهش پیدا می كند. همچنین در صورت استفاده از گروه پایه به جای تك پایه و به ازای فواصل مشخصی، می توان حداكثر عمق آبشستگی را تا 50 درصد كاهش داد. كلمات كلیدی: آبشستگی موضعی