رابطه نقد شوندگي و فرصت هاي سرمايه گذاري در سهام شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه یگذاری عبارت است از خردین یك قلم دارایی واقعی یا مالی كه میزان بازده آن با ریسك مورد انتظار مناسب باشد. هدفی كه اكثر سرمایه گذاران به دنبال آن هستند حداكثر كردن ثروت خود می باشد. این هدف؛ هدفی بلند مدت بوده كه هم ریسك و هم بازده را مدنظر قرار می دهد. با توجه به این هدف باید جهت سرمایه گذاری در فرصت های موجود هم به عامل بازده و سودآوری و هم به عامل ریسك آن توجه نمود. فرصت های رشد یكی از جنبه هایی هستند كه به صورت بالقوه توان كسب سود و جریان نقدی را برای شركت فراهم كرده و بازده بالقوه را برای آینده فراهم می كنند. اما از طرفی دیگر همزمان به ریسك آن دارایی نیز باید توجه كرد. یكی از ریسك هایی كه سرمایه گذاران با آن سر و كار دارند؛ ریسك نقدشوندگی آن دارایی است كه به سرعت و سهولت تبدیل به وجه نقد شدن آن دارایی اشاره می كند. به عبارت دیگر سرمایه گذاران باید همزمان به نقد شدن آن دارایی توجه كرده و هم اینكه فرصت های رشد و سودآوری بالقوه شركت را مدنظر قرار دهند. این پژوهش در پی دستیابی به ارتباط بین فرضت های رشد و سودآوری بالقوه یك شركت و ریسك نقدشوندگی سهام آن شركت است. در این میان عامل اندازه گیری شركت هم به عنوان عامل اثر گذاری بر این رابطه مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین رابطه عوامل مورد بررسی، تعداد 154 شركت از بین جامعه آماری انتخاب گردید كه اطلاعات مورد نیاز آن برای یك دوره 6 ساله(1393-1388) قابل دسترسی بود برای آزمون فرضیه های پژوهشی از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصله حاكی از وجود رابطه معندار و مستقیم بین فرصتهای رشد و سرمایه گذاری و اندازه شركت با نقدشوندگی سهام شركت است. بدین معنا كه شركتهایی كه دارای فرصتهای رشد و سرمایه گذاری بالاتری هستند از نقدشوندگی سهام بیشتری برخوردار بوده ضمن آنكه شركتهای كوچكتری نسبت به شركتهای متوسط و بزرگ دارای نقدشوندگی كمتری می باشند.