نقش متقابل صنايع دستي در توسعه پايدار فرهنگي،گردشگري ( نمونه موردي : شهر شيراز )

صنایع دستی بیانگر صنعت و هنر نیاكان و نشان دهنده ي ذوق و هنر مردم هر منطقه از یك كشور است . به عقیده صاحب نظران این هنر اصیل، رمزماندگاري و حیات فرهنگی و اقتصادي كشور در روند جهانی شدن؛ در گرو نگاه كیفی به صنایع دستی است، از بعد فرهنگی و گردشگري نیز صنایع دستی بخشی از صنعت گردشگري است، كه در همه مناطق ایران وجود دارد؛ در گسترة جهانی شدن صنایع دستی میتواند، با ایجاد رابطۀ پویا و خلاق بین طبیعت،انسان،دانش و فرهنگ یك منطقه با گردشگران، جریان جدیدي را در آینده براي ارتقا گردشگري و توسعه پایدار اقتصادي و حفظ و اشاعۀ ارزشهاي فرهنگی ایجاد كند ؛ در شهر شیراز با دارا بودن پیشینۀ كهن و نقش فرهنگی،گردشگري در كشور و دارا بودن صنایع دستی سنتی خاص این شهر و آمار مناسب ورود گردشگران ضرورت توجه به این هنر- صنعت در این شهر بیش از پیش احساس میشود كه علاوه بر توسعۀ اقتصادي پایدار در این شهر، به صورت مستقیم بر ارتقا و رشد مبادلات فرهنگی- گردشگري و توسعۀ مشاغل مرتبط و ایجاد اشتغال پایدار اثر گذار است؛ زیرا در عمل و تجربه دریافته اند كه هنر صناعی یكی از عوامل بسیار موثر در در جذب گردشگر است. روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی تحلیلی است داده ها و اطلاعات مورد نیاز براي انجام تحقیق از طریق مطالعه كتابخانه اي و میدانی بدست آمده و پردازش شده است؛ با توجه به آمارهاي ذكر شده، سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگري شیراز نقش چشمگیري در احیاي صنایع دستی داشته و از طرفی دیگر باعث طولانی كردن زمان ماندگاري گردشگري كه یكی از اهداف سودآوري اقتصاد گردشگري است شده است. از یافته هاي دیگر این پژوهش این است كه، توسعه منابع انسانی و آموزش پایدار این هنر اصیل در توسعه فرهنگی،گردشگري به عنوان یك ركن اساسی باید مورد توجه قرار گیرد.