بررسي رابطه تامين اجتماعي با توسعه اقتصادي- اجتماعي در ايران

یكی از بنیادی ترین كاركردهای نظام های تامین اجتماعی، كاركرد باز توزیعی این نظام ها می باشد. این كاركرد بسته به سازماندهی مالی صندوق و حركت از موقعیت FUND به PAYG و یا بالعكس، دارای خاصیت باز توزیع بین قشری و یا بین نسلی می شود. كه در تحقیق حاضر به بررسی رابطه تامین اجتماعی با توسعه اقتصادی درایران با توجه به دادههای سالانه از سال 1360-1392 پرداختیم. برای بررسی رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرها از روش هم انباشتگی جوهانسون-جوسیلوس استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون دیكی-فولر تعمیم یافته نشان داد با دیفرانسیل گیری روی متغیرها همه آنها با تفاضل مرتبه اول مانا شدند. در مرحله بعد نتایج آزمون هم انباشتگی نشان داد كه تولید ناخالص داخلی با شاخص تامین اجتماعی، رشد سرمایه گذاری و رشد نیروی كار ارتباط مثبت ومعنی داری دارند و وجود یك رابطه بلند مدت بین متغیرها را تایید می كند. همچنین نتایج حاصل از آزمون علیت گرانجر نشان داد پس از چهار سال تاخیر جریان علیت یك طرفه از تولید ناخالص داخلی به تامین اجتماعی وجود دارد.