استفاده از پسماندهاي پليمري موجود در زباله هاي شهر اصفهان در فرايند توليد سيمان

از آغاز قرن بيست و يكم ميلادي جامعه بشري با مشكلات جهاني زيست محيطي مواجه گرديده كه لازم است بخش صنعت براي استفاده مؤثر از منابع طبيعي روشهاي بازيافت مناسبي را به كار بندد. در سالهاي اخير حجم پليمر هاي غيرقابل بازيافت از قبيل پلاستيكهاي موجود در زباله ها به سرعت فزوني يافته است كه توسعه فن آوريهاي بازيافت آنها، به عنوان يك وظيفه خطير پيش روي صنايع مختلف نمايان مي باشد. دفن پلاستيكها در مراكز زباله كار بسيار مشكلي است چون پلاستيك ها تا مدت زيادي بدون تجزيه در طبيعت باقي مي مانند و با راه يافتن به محيط زيست مشكلات فراواني ايجاد مي نمايند.از سوي ديگر با توجه به امار موجود ، ارزش سوخت مصرفي كارخانجات سيمان ايران بالغ بر 250 ميليون دلار برآورد شده است كه اين رقم معادل يك ميليارد و هفتصد و پنجاه ميليون ليتر نفت كوره و حدود 500 ميليون مترمكعب گاز طبيعي است لذا با استفاده از پلاستيك هاي بازيافتي موجود در زباله به عنوان يك ماده سوختني در صنايع سيمان مي توان با 10 درصد صرفه جويي به ميزان 25 ميليون دلار معادل يكصد و هفتادو پنج مليون ليتر نفت كوره انرژي ، در 61 خط توليد سيمان كشور،اين منابع عظيم انرژي را براي نسل هاي آينده ذخيره نمود. در اين مطالعه استفاده از پسماندهاي پليمري موجود در زباله هاي شهر اصفهان در فرايند توليد سيمان مورد و مزاياي ناشي از آن بررسي قرارگرفته است.