تاثير گردشگري پايدار بر توسعه مناطق محروم (مطالعه موردي: منطقه سيستان)

خلاصه مقاله: امروزه گردشگري به يكي از اركان اصلي اقتصاد تجارت جهاني تبديل شده است، علاوه بر آن بسياري از برنامه‌ريزان توسعه نيز صنعت را به عنوان يكي از اركان اصلي توسعه پايدار ياد مي‌كنند. رشد صنعت گردشگري مي‌تواند تاثيرات همه جانبه‌اي در منطقه به دنبال داشته باشد. افزايش درآمدها، تنوع اقتصادي، خارج شدن منطقه از انزوا و ايجاد فرصت‌هاي شغلي از پيامدهاي اين صنعت به شمار مي‌آيد. اين در حالي است كه منطقه‌بندي كردن گردشگري با توجه به توان‌هاي بالقوه هر منطقه مي‌تواند به توسعه مناطق محروم منجر شود و دولت نيز بايد زيرساخت‌هاي لازم در جهت توسعه و بومي‌سازي گردشگري را فراهم آورد. در اين راستا، منطقه سيستان نيز به عنوان يكي از نقاط جاذب گردشگري در كشور كمتر از 01/ درصد از گردشگران را به سوي خود جذب نموده است. در اين مقاله سعي شده است كه صنعت گردشگري به عنوان رهاوردي نوين، گامي در جهت توسعه اين منطقه محروم باشد. روش استفاده در اين پژوهش، پيمايشي و توصيفي – تحليلي بوده است. با بهره‌گيري از مدل SWOT نتايج حاصله حاكي از آن است كه، صنعت گردشگري در اين استان با توجه به جاذبه‌هاي گردشگري زياد، با موانع جدي در اين زمينه روبه‌رو است، كه مي‌توان به نبود مديريت مدون در زمينه توسعه گردشگري، بحث مرزي بودن و امنيت منطقه، سطحي‌نگري مسئولين امر نسبت به اين موضوع، عدم معرفي مناسب آثار و جاذبه‌هاي ديدني، محدود بودن امكانات رفاهي و اقامتي و كمبود بودجه اختصاصي به اين صنعت را اشاره نمود. كلمات كلیدی: ، ،