اثرات اقتصادي-اجتماعي سطوح آبگير باران بر زندگي عشاير روستاي دوپرنظري شهرستان بهمئي (اصلاحي)

با توجه به وابستگي شديد مناطق روستايي و عشايري به فعاليتهاي مرتبط با آب، مديريت منابع آب در اين مناطق نيازمند توجه ويژه و اساسي ميباشد. بر اين اساس طرحهايي جهت برقراري تعادل بين عرضه و تقاضاي آب در اين مناطق توسط سازمانهاي ذيربط طراحي و احداث ميشود. ارزيابي طرحهاي احداث شده يكي از شيوههاي مقبول براي دسترسي به اهداف توسعهي پايدار بويژه در مناطق روستايي و عشايري ميباشد . هدف از انجام اين تحقيق ارزيابي نقش پروژهي سطح آبگير احداث شده در شهرستان بهمئي بر روي برخي پارامترهاي اقتصادي-اجتماعي بهرهبرداران در اين منطقه ميباشد. به همين منظور براي تعيين ميزان اثرات آبگير احداث شده از روش با استفاده از آزمون من-ويتني، همبستگي كندال و SPSS پرسشنامه استفاده گرديد. تجزيه و تحليلهاي آماري در محيط نرم افزاري 19 تحليلهاي توصيفي صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه ميزان رضايت 41 درصد بهرهبرداران از پروژهي احداث شده خيليزياد، 8 درصد زياد و 41 درصد متوسط ميباشد. در تحقيق حاضر ميزان رضايت زنان از پروژه احداث شده بيشتر از ميزان رضايت مردان بوده اما با توجه به آزمون من-ويتني اين تفاوت در سطح 05 / معنيدار نميباشد. طبق نظر 99 درصد بهرهبرداران آبگير احداث بيشترين تاثير را بر روي تامين آب شرب دام داشته و 77 درصد آنها موفقيت پروژه احداث شده را نسبت به سطوح آبگير سنتي موجود در منطقه زياد برآورد كردند. 86 درصد آنها بر اين باور بودند كه با احداث آبگير احداث شده شرايط زندگي آنها نسبت به قبل از احداث پروژه بهبود يافته است. در كل نتايج ارزيابي نشان داد كه پروژهي احداث شده بجز در افزايش بهداشت و سلامت آب در دسترس بهرهبرداران و افزايش تعداد بهرهبردارن در محدودهي طرح، در رسيدن به ساير اهداف خود از نظر بهرهبرداران مستقيم پروژه موفق ارزيابي شده است