نقد مكتب برنامه ريزي استراتژيك بر اساس مباني انسان شناختي

مدیران روشی ابداع كردند كه براي كجایی و چرایی حركت مؤسسه خود در آینده تصمیم گیري كنند و این روش را برنامه ریزي استراتژیك نام نهادند. این مكتب مانند همه مكاتب علوم انسانی بر پیش فرض هاي انسان شناختی بنا نهاده شده است و تنها یك كار تحلیلی می تواند این پیش فرضها را روشن كند. در برنامه ریزي استراتژیك سه پیش فرض اصلی شناسایی شد كه به نظر می رسد نگاه ویژه این مكتب و واضعان آن را به انسان نشان می دهد. این سه پیش فرض اصلی تفكر اثبات گرایی، انتخاب عقلایی و نوعی سكولاریسم علمی را در بر می گیرد، كه به نظر می رسد در تار و پود مفاهیم مكتب نهفته است. این مقاله سعی در پر رنگ كردن این مفاهیم و نقد آنها از دیدگاه انسان شناختی خواهد داشت