بررسي نقش اسپرميدين در كاهش اثرات زيان بار فيزيولوژيكي و مرفولوژيكي تنش آب شور در گياه گل ميمون

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و سطوح مختلف اسپرمیدین بر محتوی آب نسبی گل در گیاه باغچه ای میمون، آزمایشی به صورت فاكتوریل در قالب طرح كاملا تصادفی درگلخانه های تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر دسی0 ،2 ،۴ ،6 سطح شوری آب آبیاری ( ۴ كرمان اجرا گردید. در این پژوهش 2 ،1 ،0/5 ،0 سطح اسپرمیدین (۴ زیمنس بر متر) و میلی مولار) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد كه نشت یونی برگ برابر5/7 نسبت به شاهد به میزان ، ها در بالاترین سطح شوری به گونه، افزایش یافت. محلول پاشی اسپرمیدین تأثیر مثبتی بر تحمل گیاه نسبت به آب شور داشت ای كه بالاترین سطح اسپرمیدین 2 درصدی نشت یونی نسبت به عدم مصرف این ماده گردید. نتایج نشان داد كه كاربرد اسپرمیدین در غلظت 65 موجب كاهش میلی مولار موجب افزایش درصد آب نسبی، وزن تر گل و بوته به میزان بیش از دو برابر در بالاترین سطح شوری نسبت به عدم مصرف كاربرد اسپرمیدین موجب بهبود ویژگی ، آن گردید. بر اساس نتایج حاصل ازاین پژوهش محتوی آب نسبی، وزن تر گل ، های نشت یونی و بوته گیاه میمون تحت تنش شوری شد.