بررسي تغييرات ميزان بخشايش و ابعاد آن در چرخه هاي زنذگي زوجين شهرستان بيرجند

توانایی ایجادوحفظ روابط صمیمانه پایداروارضا كننده رشدیافته یكی ازمهمترین تكالیف دررشد شخصیت بزرگسالان است كه بخشایش یكی ازبارزترین مصادیق آن می باشد هدف پژوهش حاضرتعیین میزان بخشایش و ابعادآن درزوجین درچرخه های زندگی میباشد هدف پژوهش حاضرتعیین میزان بخشایش و ابعادآن درزوجین درچرخه های زندگی می باشد بدین منظور تعداد 320 نفراززوجین شهرستان بیرجند ازطریق روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند برای جمع اوری داده ها ازمقیاس سنجش بخشایش پولارد و همكاران 1998 كه شامل 5خرده مقیاس درك واقع بینانه ازخطا تصدیق و قبول خطا جبران عمل دلجویی كردن و احساس بهبودی یا سبكبالی می باشد و یك فرم مشخصات جمعیت شناختی و تعیین چرخه زندگی براساس مدل استفاده شد تعیین چرخه زندگی براساس مدل دووال 1967 انجام گرفت با استفاده ازانالیز واریانس چندمتغیره میزان بخشایش زوجین درمرحله ترك فرزند بیشتر اززوجین درمرحله فرزندپیش دبستانی و همچنین احساس بهبودی و سبكبالی زوجین درمرحله ترك فرزند بیشتر اززوجین درمرحله فرزند دبستانی می باشد زمانی كه متغیر تعدادفرزندان به عنوان متغیر واسطه ای درنظر گرفته میشود درك واقع بینانه زوجین ازخطا درزوجین مرحله ترك فرزند بور معناداری بیشتر ازسایرمراحل است به ترتیب .(P<0.04 , F=3.2 / P< 0.05, F=3.25 زوجین مرحله ترك فرزندمدت زمان بیشتر اززندگی مشترك را سپری نمود و باوجود اینكه اگاهی درون روانی آنها ازواقعه ای كه موجب رنجش شده بیشتر ازسایر مراحل است به علت كسب شناخت بیشتر ازطرف مقابل تلاش بیشتر درجهت رفع رنجش ها انجام داده و راهبردهای مقابله ای جدیدی برای برخورد با تعارضات درپیش میگیرند