بررسي روشهاي مختلف تبادل يون در عملكرد زئوليتها در جذب گزينشي ايزومرهاي زايلن

پارازايلن كاربرد وسيعي به عنوان يك محصول واسطه شيميايي در توليد الياف پلي استر و پلاستيك دارد. بنابراين يك فرآيند مهم و حياتي در صنعت به شمار مي رود. جداسازي پارازايلن از C₈ جداسازي پارازايلن از آروماتيك هاي نسبتا دشوار بوده و توسط روش هايي همچون تقطير C₈ ايزومرهاي زايلن به دليل نزديكي نقاط جوش آروماتيك هاي 139,1 به طور ºc 138,3 و متازايلن با نقطه جوش ºc نمي توان آنها را از هم جدا نمود. جداسازي پارازايلن با نقطه جوش معمول به يكي از روش هاي كريستاليزاسيون/ فيلتراسيون، جذب سطحي در زئوليت با تكنولوژي سيستم بستر متحرك- كه با اندكي تفاوت به سه صورت فرآيند پاركس، آروماكس و الكوسي وجود دارد. هم اكنون فرآيند الكوسي در پتروشيمي بندر امام براي جداسازي پارازايلن در حال كار مي باشد.- و يا از طريق روش هاي غشائي صورت مي گيرد. هدف مطالعه به روش جذب سطحي با جاذب زئوليتي كه يك روش اقتصادي در بين فرآيندهاي صنعتي به شمار مي رود، اختصاص يافته است. تاثير روش هاي مختلف تبادل يون (نوع كاتيون، پارامترهاي فرآيندي تبادل يون...) بر عملكرد زئوليت و تاثير آن در ظرفيت جذب سطحي و گزينش پذيري نسبت به ايزومرهاي زايلن مشخص خواهد گرديد. فرآيند جذب سطحي به mol kgP روش استاتيك انجام گرديده است. ظرفيت اشباع جذب بر جاذب براي همه اجزا حدود -1 P 1 مي باشد. گرماي جذب حكايت از فيزيكي بودن فرآيند جذب زايلن ها بر زئوليت (Rodrigues) مطابق بررسي ايزوترم جذب يك جزئي رودريگز دارد و مدل ايزوترم ارائه شده بر اين اساس، ايزوترم لانگ موير و سيپس مي باشد كه ايزوترم سيپس مدل مناسب تري مشاهده شده است.