ساماندهي گردشگري در تفرجگاه هاي پيرامون شهري و ارائه الگوهاي توسعه پايدار

خلاصه مقاله: ساماندهی گردشگری در یك منطقه شامل شناخت وضع موجود در ابعاد كمبودها و نواقص است .تفرجگاه های پیرامون كلان شهرها كه بطور خودجوش توسط مردم و خارج از هدایت رسمی از سوی برنامه ریزان و دولت به عنوان مكانیبرای گذران اوقات فراغت در نظر گرفته می شود،وقتی كه حجم بازدیدكنندگان و كنش گری در آن مكان افزایش می یابد نیازمند ساماندهی از سوی مسئولان محلی و فرامحلی است.در صورت عدم ساماندهی این نوع مناطق، نه تنها پایداری محیطبا خطر مواجه می شود،بلكه امنیت اجتماعی مكان مربوط دچار چالش می شود. نتایج بررسی تحقیقات نشان می دهد سیاست های گردشگری در هر یك از برنامه های توسعه از خلاء الگوی سیاستگذاری معین به خصوص فقدان توجه بهشاخص های بنیادین سیاستگذاری همچون تمركز و انسجام در اهداف،دیدگاه نظام مند و یكپارچه در میانسیاستگذاران،میزان عمل پذیری سیاست هاو نظام پاسخگویی و ارزیابی عملكرد موثر برخوردار بوده است.توسعه گردشگری متضمن توجه به ابعاد توسعه در تمامی سطوح فردی،سازمانی و ملی است و پایداری آن در گروی استفاده از منابع ،هدایتسرمایه گذاری ها،سمت گیری،پیشرفت فن آوری و تغییر ساختاری و نهادی است كه با نیازهای حال و آینده بشر سازگارباشد. هدف اصلی پژوهش آن است كه چگونه می توان ضمن برخورداری از منافع حاصل از گردشگری از میزان اثرات سوءآن كاست و در راستای پایداری شهر و منطقه بهره مند شد كلمات كلیدی: سازماندهی،گردشگری،توسعه پایدار.