مقايسه مديريت غربي و اسلامي

يكي از وظايف اصلي مديران ، تصميم گيري در خصوص مواردي است كه منجر به مشخص نمودن نقشه راه سازمانها و برنامه ريزي جهت رسيدن به اهداف و اتخاذ تدابيري جهت اطمينان از تحقيق رسالت سازمان با استفاده از منابع محدود مي باشد . در اين راستا داشتن اطلاعاتي كاملتر نسبت به عوامل موجود و طبيعت محيط پيراموني سازمان و داشتن ديد وسيعتر و عميق تر نسبت به رخدادها و آينده محتمل ، سازمان را در دنياي رقابتي امروزي داراي مزيت رقابتي نسبت به ساير رقبا مي نمايد. مدلهاي فعلي كه در مديريت استراتژيك بكار برده مي شوند ، با چالشهاي فرآواني منجمله محدود بودن در فضاي هاي خاص و عدم جهان شمول بودن مواجه هستند. به همين جهت روشهاي جديدي همچون استفاده از منطق فازي ابداع شده و سعي در تكميل نمودن آنها نموده اند . هرچند كه اين مدلها بسياري از رخدادهاي گذشته را نتوانسته اند پوشش دهند . از طرفي ديگر يكي از مهمترين فرضيه هاي كليه اين مدلها ، حذف بينش هاي اعتقادي در آن مي باشد . در حالي كه اساسي ترين عاملي كه بر تصميمات فرد اثر مي گذارد باورهاي وي و سپس شرايط محيطي خاص مساله و موضوع مورد مقايسه قرارگرفته است. به عقيده نگارنده ، با استناد به مدارك اسلامي و به حساب آوردن نظام جاري خلقت و بكارگيري بعضي اصول و قواعد آن مي توان نسبت به شناخت هرچه بيشتر آينده اقدام نمود و با افزايش حيطه شموليت و قطعيت در مدلهاي جديد اسلامي ، از آنها در راه رسيدن به كمال و تكامل استفاده كرد . رسيدن به مدل يا مدلهاي جديدي كه همراه با وسعت بيشتر و قطعيت بالاتري بوده و بتواند با باورهاي انسان مسلمان همخواني داشته باشند ، بدون شك به عنوان مزيت رقابتي شناخته شده و مديران را قادر مي سازد علاوه بر شناخت بهتر آينده ، نسبت به برنامه ريزيهاي بهتر و دقيقتري اقدام نمايند. اين مقاله نتيجه پژوهشي است كه در آن سعي شده با مقايسه ابعاد مختلف مدلهاي موجود برنامه ريزي استراتژيك ، نسبت به شناخت نقاط ضعف و ابهامات آنها اقدام نموده و با نگاهي نو به اين مباحث و با بهره گيري از متون اسلامي همچون قرآن كريم و احاديث و گفته بزرگان نسبت به مقايسه جنبه هاي ديگري از اين مقوله پرداخته و با استفاده از نمونه هاي تحقيق كتابخانه اي نسبت به ارزيابي يافته هاي خود اقدام نمود. اين پژوهش نشان داد كه مي توان با استناد به مدارك اسلامي و به حساب آوردن نظام جاري خلقت و بكارگيري بعضي اصول و قواعد آن و به دور از كپي برداري از نظريه هاي موجود غربي نسبت به شناخت هرچه بيشتر آينده اقدام نمود و با افزايش حيطه شموليت آن و افزايش قطعيت در آنها ، از نظامهاي جاري خلقت در راه رسيدن به كمال و تكامل استفاده نمود