بررسي مديح نبوي عبدالرحيم برعي

پيامبر گرامي اسلام(ص)، سرور جهانيان، چراغ هدايت و راهنماي بشر بوده است. با نگاهي به ديوانهاي شعري اكثر شاعران مسلمان ميتوان به وضوح مشاهده نمود كه شاعران، اكثر ديوان يا حداقل قصايدي را به وصف عظمت و شكوه و نيز به مدح پيامبر (ص) اختصاص دادهاند. شاعران عرب زبان در اين راه كوتاهي نكرده و به وصف مقام شامخ و شخصيت والاي ايشان پرداخته اند. عبدالرحيم برعي، شاعر يمني، يكي از اين شاعران توانمند ميباشد كه ديوان شعري خود را به وصف و مدح نبوي اختصاص داده است. از جمله مواردي كه شاعر بدان اشاره نموده مي توان به عظمت و اخلاق پيامبر(ص)، امي بودن ايشان، معجزات آن حضرت ، معراج و خروج از مكه و مهاجرت به مدينه اشاره كرد. خبر از آمدن پيامبر(ص) توسط پيامبران پيشين(عليهم السلام)، برتري پيامبر(ص) بر ساير پيامبران و اينكه پيامبر(ص) صاحب حوض كوثر است، نيز از ساير مواردي است كه شاعر در شعر خويش بدان اشاره نموده است. نويسندگان اين پژوهش برآنند كه با بررسي و تبيين اين ديوان، ابياتي را كه به ذات والاي نبوي اشاره نموده استخراج كرده و با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به بيان ارادت خاص شاعر به مقام حضرت ختمي مرتبت(ص) بپردازند.