بررسي تاثير شاخصهاي اجتماعي و روانشناختي بر توانمندي اقتصادي زنان روستايي(مطالعه موردي شهرستان همدان)

چكيده بنابر اعتقاد نظريه پردازان توسعه، منابع انساني هر جامعه اي عامل تعيينكنندهي چگونگي توسعه اجتماعي و اقتصادي آن جامعه است و زنان به عنوان نيمي از جمعيت انساني علاوه بر اينكه موضوع و هدف هر نوع برنامه توسعه اي هستند، عامل پيشبرد اهداف توسعهي جامعه نيز به شمار مي آيند. توانمندسازي اقشار محروم بهخصوص زنان در ابعاد مختلف اقتصادي و اجتماعي-فرهنگي هدف نهايي برنامههاي توسعه ميباشد. در اين راستا، توجه به زنان روستايي كه علاوه بر ايفاي نقش كشاورز و توليدكننده در نقش مادر نيز به تربيت نسل آتي مي پردازند، از جايگاه ويژهاي برخوردار است. نوشتار حاضر در مرحله اول به بررسي سطح توانمندي اقتصادي زنان روستايي و سپس بررسي تاثير شاخصهاي اجتماعي-فرهنگي و روانشناختي موثر بر توانمندسازي اقتصادي زنان روستايي از طريق مقايسات ميانگينها ميپردازد. اين پژوهش از نظر ماهيت، كمي، از نظر ميزان كنترل متغيرها، از نوع غير آزمايشي، و از نظر هدف كاربردي ميباشد. جامعه آماري تحقيق شامل 45334 نفر از زنان روستايي شهرستان همدان ميباشد كه از هر دهستان و بر اساس انتساب متناسب طبقهاي، 13 روستا به تصادف انتخاب، و جامعه آماري منتخب 256 نفر (بر حسب محاسبه فرمول كوكران) انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه بوده كه روايي آن بر اساس نظر جمعي از اساتيد رشته توسعه روستايي دانشگاه تهران، كارشناسان ترويج منطقه و زنان روستايي تاييد گرديد. جهت تعيين پايايي پرسشنامه تعداد 30 پرسشنامه توسط نشان داد كه وسيله تحقيق از قابليت بالايي براي جمعآوري اطلاعات (α=0/ زنان روستايي تكميل شده و مورد مطالعه قرار گرفت، ضريب آلفاي كرونباخ ( 82 برخوردار است. يافتههاي تحقيق نشان ميدهد 80 % زنان جامعهي مورد مطالعه از توانايي اقتصادي متوسط و پايين برخوردارند، همچنين اثر متغيرهاي اجتماعي- روانشناختي بر توانمندي اقتصادي در سطح 1% معنيدار ميباشد. مدل نهايي تحقيق با استفاده از رگرسيون چند متغيره نشان داد قويترين متغير تبيينكننده توانمندي اقتصادي زنان، ميزان اعتماد به نفس آنهاست. كليد واژهها: