توصيف سطوح برنامه ريزي استرتژيك در روندهاي اقتصادي

در این مقاله براي اولین بار به مروري بر چهار سطح تاثیرگذار در برنامه ریزي استراتژیك و خصوصیات هر یك از این سطوح، پرداخته شده است. این چهار سطح در دو زمینه اصلی طبقه بندي شده اند كه عبارت اند از: اقتصاد سنتی و اقتصاد نوآوري. در حقیقت، سه سطح اول پاسخ هایی به بحران هاي مختلف برخاسته از اقتصاد سنتی و چهار سطح بعدي درمورد ظهور پارادایم هاي جدید در برنامه ریزي استراتژیك (اقتصاد نوآوري) می باشند. سطح اول با معرفی برنامه ریزي استراتژیك به دنیاي مدیریت آغاز شده و اجراي ضعیف استراتژي ها به عنوان بحران موجود در این زمینه در نظر گرفته می شوند. سطح دوم، به ارائه ابزارهاي مفید جهت اجراي موفقیت آمیز استراتژي ها می پردازد. در سطح سوم با معرفی گونه جدیدي از استراتژي ها (استراتژي تنومند)، تحولات سریع محیطی و عدم اطمینان عمیق، مورد بررسی قرار خواهند گرفت و بالاخره در سطح چهارم، بر ظهور پارادایم جدید در كسب و كار از طریق معرفی استراتژي متوازن، شهادت می دهیم. هدف اصلی این مقاله، تاكید بر تحول برنامه ریزي استراتژیك در طول زمان، با وجود الزامات و انتقاداتی كه علیه آن وجود دارد، می باشد.