تاثيرات اقتصادي به كارگيري فرايندهاي نوين توليد، ايجاد چالش جدي براي بقاي واحد هاي قديمي اوره

اوره، پر مصرف ترين كود شيميايي در جهان است و از احداث اولين واحد توليد اوره، 90 سال ميگذرد و تاكنون صدها واحد اوره با فرايند ها و ظرفيت هاي اسمي متفاوت احداث شده اند و قطعا احداث همه اين واحد ها در زمان خود، داراي توجيه فني و اقتصادي بوده است. طي دهه اخير طراحان فرايند اوره با ابداع فرايند هاي جديد و بهينه، امكان عملي دستيابي به ظرفيت هاي اسمي بالاتر از يك ميليون تن در سال براي يك واحد اوره را محقق ساخته و هزينه هاي توليد هر تن اوره را نسبت به قبل به طرز چشمگيري كاهش داده اند، لذا پديد آمدن اين واحد ها و داشتن مزاياي زياد، براي ادامه توليد و رقابت اقتصاي تعداد زيادي از واحد هاي قديمي (صرف نظر از فرسودگي و ايمني)، صرفا به دليل بالا بودن هزينه توليد ناشي از نوع فرايند قديمي تر و ظرفيت اسمي كمتر، به يك چالش جدي تبديل شده است و اين موضوع براي تصميم گيري استراتژي آينده آن شركتها بسيار مهم است. اين مقاله چگونگي تاثير اقتصادي به كارگيري فرايندهاي نوين و ظرفيت اسمي بالا را بر كاهش هزينه توليد هر تن اوره ارائه ميدهد و لزوم سنجش وضعيت واحد هاي قديمي و مقايسه با وضعيت مطلوب واحد هاي جديد را نمايان مي سازد. نتايج اين مطالعات براي يك واحد اوره قديمي، ممكن است منجر به ارائه راهكارهايي از قبيل بهينه سازي فرايند، افزايش ظرفيت، تعويض برخي تجهيزات و .... شود يا حتي برچيدن كل واحد را پيشنهاد نمايد.