استراتژي ايالات متحده آمريكا از اعمال تحريم هاي همه جانبه بر عليه جمهوري اسلامي ايران و كشورهاي منطقه از ديدگاه حقوق بين الملل

ایالات متحده آمریكا به عنوان قدرت نوظهور در عرضه جهانی و بین المللی بعد ازجنگ جهانی دوم و خاتمه یافتن جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان تنها رقیب و ابرقدرت مخالف در مقابل سیاست ها و استراتژی آمریكا، شرایط و زمینه برای زمامداری بلامنازع این كشور بر جهان آماده گردید. به همین دلیل این كشور برای جلوگیری از نفوذ كمونیسم در این منطقه استراتژی خود را در قبال خاورمیانه در جهت اعمال سیاست های خارجی خود و رسیدن به ذخایر عظیم منابع نفتی و به لحاظ داشتن ارزش های خاص اقتصادیف ارتباطی و فرهنگی و دارا بودن موقعیت ژئوپولیتیك و ژئواستراتژیكی این منطقه تغییر داد و در اولویت بندی مناطق م ختلف جهان جایگاه ویژه ای رابرای منطقه خاورمیانه همانند دوران جنگ سرد قایل شد. این در حالی است كه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به عنوان قدرت نوظهور در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس تا حدودی ای موقعیت استراتژیك آمریكا در منطقه به خاطر تأثیرات آن بر كشورهای منطقه دچار تزلزل شد. لذا برای جلوگیری از نفوذ ایران در این منطقه و مغایرت آن با منافع و سیاست خارجی خود تحرم های یك جانبه بر علیه ایران را از همان اوایل پیروزی انقلاب و همچنین كشورهای منطقه از جمله عراق اتخاذ كرد. این مقاله تلاش می كند تا نشاندهد این تحریم ها، خلاف مقررات حقوق بین الملل، اصول و اهداف سازمان ملل متحد و همچنین به نوعی مخالف با موازین حقوق بشر بوده است و هدف از اعمال این تحریم های خلاف مقررات حقوق بین الملل، جنگ اقتصادی (تروریسم اقتصادی) و به انزوا كشیدن جمهوری اسلامی ایران و برای جلوگیری از نفوذ این كشور در منطقه خاورمیانه و رسیدن به استراتژین خود می باشد.