بررسي ادعاي امارات بر مالكيت جزاير سه گانه تنب كوچك و بزرگ و ابوموسي و پاسخ ايران

روابط جمهوری اسلامی ایران با امارات غربی متحده از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. امارات همسایه جنوبی ایران در خلیج فارس از 1971 كه به استقلال رسید، دایماً در تلاش بود تا روابط خارجی مناسبی با ایران داشته باشد. به عبارت دیگر، امارات را می توان حداقل یكی از ده كشور با اهمیت نخست برای ایران به شمار آورد. اما با توجه به ارتباط خوب میان دو كشور، تحولات جدید منطقه خاورمیانه باعث شده كه كلیه كشورها در مناسبات سیاسی و اقتصادی خود مشی خاصی را در پیش گیرند. از این جمله، طرح ادعای مالكیت جزایر سه گانه تنب كوچك و بزرگ و ابوموسی از سوی امارات از جمله پیچیدگی های روابط ایران و امارت می باشد. به طور اخص از 1371 (1992) به بعد، روابط دو كشور در چالش خاص این موضوع قرار گرفته است و گاه و بیگاه منجر به كاهش سطح روابط از سوی دو طرف می گردد. در این تحقیق با توجه به موضوع پژوهش، روش توصیفی- تاریخی به كار برده شده از منابع موجود كه شامل كتاب، مقاله و اینترنت می باشد استفاده شده است. و در باره بررسی ادعای امارات نسبت به مالكیت جزایر سه گانه ایرانی تنب و ابوموسی، ابتدا به بیان شواهد تاریخی، به ریشه ها و دلایل این ادعا پرداخته و سپس بر اساس مسندات حقوقی و تاریخی به رد این ادعا از سوی د ولت ایران اشاره گردیده است. همچنین جوابیه های رسمی ایران به ا دعای مقامات اماراتی درباره مالكیت جزایر به صورت سالانه از سال 1380 تا 1390 نیز مورد توجه قرار گرفته است.