بررسي مطالعاتي برج آزادي

یكی از دوران هاي شاخص تلفیق معماري ایران و غرب از آغاز دهه هاي سی و عمدتاً در دهه هاي چهل و پنجاه شمسی در زمان سلطنت پهلوي دوم بوده است. در این زمان تعدادي از معماران برجسته اي همچون هوشنگ سیحون، نادر اردلان، حسین امانت و دیگر معماران ایرانی در این دوره، مشغول طراحی و اجراي ساختمانهاي مهم و ارزشمندي بودند. قبل از آنكه معماري پست مدرن در غرب و نهایتاً در كشورهاي دیگر گسترش یابد، نوعی معماري مدرن ایرانی كه توجه به تمدن، فرهنگ و تاریخ ایران را داشت، دركشور ما رشد نمود. میتوان بیان نمود اصول نظري و شكلی این سبك معماري بر دو پایه ي زمان (عصر مدرن) و مكان (سرزمین ایران) استوار است. این دو ركن اساسی همتراز یكدیگر در تركیب كالبدي ساختمان نشان داده می شد. شاید بتوان برج شهیاد (آزادي كنونی) را بهترین نماد این سبك نامید. برج آزادي تلفیقی از معماري دوران هخامنشی- ساسانی و اسلامی است كه حسین امانت طراحی آن را طبق معماري ایرانی- اسلامی انجام داد.