بررسي اثر مقياس نقشه هاي پايه بر روي دقت وسعت آبگرفتگي سيلاب دشت با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي GIS

در اجراي طرحهاي مديريت سيلاب به منظور كاهش خسارتهاي سيل، وجود نقشههاي آبگرفتگي استخراج اطلاعات مورد نياز مدلهاي ،GIS سيلابدشت لازم و ضروري ميباشد. استفاده از ابزار هيدروليكي از نقشههاي پايهاي را تسهيل كرده و دقت اين اطلاعات مورد نياز مدلهاي هيدروليكي از GIS نقشههاي پايهاي را تسهيل كرده و دقت اين اطلاعات به دقت نقشه پايه معرفي شده به محيط وابسته ميباشد. از طرفي تهيه نقشههاي پايهاي از طريق نقشهبرداري زميني از مقطع رودخانه با مقياسهاي پايين بسيار وقتگير و هزينهبر بوده و همين امر تحقيق بر روي دقت نقشههاي با مقياس بالاتر را در طرحهاي مديريت سيلاب ضروري ميكند. در اين تحقيق ابتدا نقشه رقومي پايهاي با ١ از رودخانه باهوكلات در جنوب شرقي ايران (بالاترين دقت نقشههاي موجود در / مقياس ٢٥٠٠٠ Hec-GeoRAS ،Extension و بوسيله ArcView سازمان نقشهبرداري) تهيه گرديد و در محيط اطلاعات مربوط به مرفولوژي رودخانه و محل و شكل مقاطع عرضي، از آن استخراج شد. پس از ورود دو فايل كاملا مشابه تهيه ودر يكي از فايلها اطلاعات Hec-RAS اطلاعات به مدل هيدروليكي ١ جايگزين گرديد. بريا كاليبراسيونمدل از دادههاي دبي / مربوط به مقاطع زميني با مقياس ١٠٠٠ اشل موجود در محل استفاده شد. پس از اجراي مدل با ١٠ دبي با دوره بازگشتهاي متفاوت نتايج وارد و نتايج آبگرفتگي سيلابدشت و سرعت جريان در اين محيط نمايش ArcView دوباره به محيط داده شدند. نتايج نشان ميدهند كه با افزايش دبي، مساحت آبگرفته شده توسط دادههاي زميني افزايش مييابند. از طرفي با اندازهگيري طول آبگرفتگي درهر مقطع عرضي GIS سريعتر از دادههاي مشاهده ميكنيم كه درصد اختلاف نتايج اين دو فايل نسبت به مقاطع زميني در دبيهاي با دوره بازگشت بالا يعني ٥٠ الي ٥٠٠ سال در مقاطعي اختلاف ارتفاعي كمتري دارند بسيار كم و حدود ٢ ميباشد كه ميتواند مويد عدم نياز به مقطع برداري زميني در اين شرايط باشد.