بررسي رابطه بين هوش هيجاني بر استرس شغلي با نقش ميانجي كيفيت زندگي كاري در كاركنان دانشگاه صنعتي خاتم الانبياء شهرستان بهبهان

هدف این تحقیق، بررسی رابطه بین هوش هیجانی بر استرس شغلی با نقش میانجی كیفیت زندگی كاری در كاركنان دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء شهرستان بهبهان می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش عبارت است، از 263 نفر و حجم نمونه، براساس فرمول كوكران 156 نفر می باشد كه روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای بوده ، كه از پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ با پایایی (α=0/85)، پرسشنامه كیفیت زندگی كاری والتون (1979) با پایایی (α=0/91) و پرسشنامه استرس شغلی اسیپو (1987) با پایایی (α=0/89) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیات تحقیق، از روش های آماری (K-S)، معادلات ساختاری، تحلیل رگرسیون گام به گام، تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA)، آزمون t دو نمونه مستقل و آزمون فریدمن و با كمك نرم افزارهای liserel 8.80 و SPSS 16 استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون كلموگروف - اسمیرنوف نشان داد كه جامعه مورد نظر دارای توزیع نرمال می باشد. نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان می دهد كه بین هوش هیجانی بر استرس شغلی با نقش میانجی كیفیت زندگی كاری رابطه معكوس و معناداری وجود دارد و مدل به خوبی برازش شده است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد، كه مولفه های هوش هیجانی قادر به پیش بینی متغیر استرس شغلی كاركنان می باشند، همچنین مولفه های كیفیت زندگی كاری قادر به پیش بینی متغیر استرس شغلی كاركنان می باشند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره، نشان دهنده تفاوت معنادار در نوع استخدام افراد در یكی از متغیرهای هوش هیجانی، كیفیت زندگی كاری و استرس شغلی می باشد. همچنین نتایج آزمون t دو نمونه مستقل، نشان دهنده تفاوت معنادار بین مولفه های استرس شغلی كاركنان بر حسب جنسیت افراد می باشد. در نهایت براساس آزمون رتبه ای فریدمن از بین مولفه های استرس شغلی، مولفه های باركاری نقش از بالاترین اولویت و مولفه محیط فیزیكی از پایین ترین اولویت برخوردار هستند.