بررسي سبك آذري در معماري امامزادگان كشور با تاكيد بر آرامگاه امامزاده جعفر و گنبد سرخ مراغه

بی گمان، آرامگاه، به استثناي مسجد، بیشتر از هر نوع بناي معماري در ایران دوره اسلامی مورد توجه عام بوده است. آرامگاه امامزاده ها در نسج جامعه و فرهنگ ایرانی ریشه دوانده، كمتر شهري در این كشور است كه سهمی از چنین بناها نداشته باشد. هر یك از این امامزاده ها براساس سبك و سیاق خاصی بنا شده اند كه یكی از این سبك هاي معماري سبك آذري است كه با توجه به مشخصات تاریخی، جغرافیایی، ویژگی هاي معماري و بناهاي بازمانده منسوب به سبك آذري می توان آنرا به معماري اسلامی ایران در دوره ایلخانی (ایرانی- مغول) منطبق با آمیزش و تركیب و تلفیق معماري جنوب و سنت ها و روش هایی كه از روزگاران كهن، » ساخت و این سبك بنابراین هدف این نوشتار بررسی سبك آذري در .« به حق نام آذري گرفت » پدید آمد و « بومی آذربایجان شده بود معماري امامزادگان كشور با تاكید بر آرامگاه امامزاده جعفر و گنبد سرخ مراغه است تا با شناخت مشخصات علائم و نشانه هاي این سبك در ساختار بناهاي تاریخی بتوانیم به یكسري دستورالعمل براي بافت هاي جدید دست یابیم كه برگرفته از معماري اصیل ایرانی باشد. یافته ها نشان می دهد یكی از آثار ارزنده كه با شروع ساخت آن، دوره رازي در معماري ایران به پایان میرسد، برج یا گنبد سرخ مراغه است كه در افواه مردم آذربایجان به گنبد قرمز معروف است و نقطه عطف و شروع سبك آذري در معماري میباشد كه تلفیق آجر و كاشی و استفاده از كاشی در تزیین بناهاي تاریخی ایران از مشخصههاي این دورهاست. همچنین بقعه امامزاده جعفر در حاشیه غربی خیابان هاتف در منطقه 3 شهر اصفهان از بناهاي برج مانند قرن هشتم، كه براساس سبك آذري بنا شده است كه شكل بقعه در قسمت پایین هشت ضلعی و سطح آن كوتاه و مسطح می باشد.