تجزيه و تحليل شبكه شهري استان خوزستان با تاكيد بر شاخص نخست شهري

اولین تاكید در تحلیل پراكندگی سلسله مراتب شهري 1 به اواسط قرن بیستم بر می گردد كه در آن قانون نخستین شهر – شهر اصلی، مورد توجه است. طبق این قانون در هر كشور، نخستین شهر آن، بیشترین جمعیت را در میان سیستم هاي شهري داراست. در نتیجه حوزه نفوذ وسیع تري دارد. یكی از اهداف برنامه ریزي، یافتن نظم، ترتیب، طرح، الگو و مرتبه در توزیع عناصر فیزیكی و فرهنگی و درك ارتباط منطقی بین موضوعات مختلف می باشد. هدف این پژوهش، شناخت و تعیین سطوح در سلسله مراتب شهري استان خوزستان است كه با استفاده از مدلهاي حد اختلاف طبقه اي، مدل زیپف 2 و الگوي آرتور اسمایلز، سطوح سلسله مراتب شهري استان، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل، نشانگر آن است كه وضعیت سلسله مراتب شهري در شبكه شهري استان خوزستان نیمه متعادل است. بنابراین توزیع شهرستان هاي استان خوزستان هماهنگ و منظم نبوده و گسیختگی فاحشی بین آنها دیده می شود، به طوري كه بیش از 97 درصد از نقاط شهري در گروه جمعیتی رده اول قرار دارد كه خود بیانگر عدم تعادل و تسلط شهر اهواز بر شبكه شهري این استان خواهد بود. مطالعه حاضر با این رویكرد به بررسی توزیع نامتعادل پدیده نخست شهري در استان خوزستان و پیامدهاي ناشی از آن پرداخته است.