نقش جامعه در القاي احساس حقارت در كودكان و نوجوانان

انسانها براي ارضاي نیازهایشان با یكدیگر تعامل اجتماعی دارند. در اصطلاح جامعهشناسی به مجموعهاي از انسانها كه با هم تعامل اجتماعی دارند، جامعه گفته میشود؛ آموزش و پرورش هم یكی از نهادهاي كهن جامعه است. كه آموزش و پرورش كودكان و نوجوانان بعد از نهاد خانواده در مدرسه صورت میگیرد كه مدرسه مكان آموزشی است كه براي آموزش دانشآموزان تحت رهبري معلمان طراحی شده است كه میتواند از جنبه هاي مختلف بر آموزش و پرورش كودكان و نوجوانان تاثیر مثبت و منفی داشته باشد. یكی از تاثیرات منفی كه همین نهاد اجتماعی میتواند داشته باشد القاي حس حقارت در كودكان و نوجوانان است. حس حقارت هم جزء آن از جمله احساس « احساس حقارت » دسته یادگیريهایی است كه در برنامه درسی پنهان آموزش و پرورش اتفاق میافتد. در نتیجه هایی است كه تقریبا تمامی افراد با شدت و ضعف با آن درگیر هستند. این احساس از یك سو، گرانبهاترین انگیزهاي است كه انسان را وادار میكند تا به تكامل خویش و راهكارهاي رسیدن به كمال بیندیشد تا آنجا كه مبناي حركت و موجب گذر از كهتري به مهتري میگردد و از سوي دیگر، می تواند نقشی مخرب و ویرانگر داشته باشد و به صورتی دردناك در وجود فرد رسوخ یابد و به جاي حركت و گذر به مهتري، موجب رفتارهاي نامطلوب و غیرعادي شود. احساس حقارت همچون سكه دو رویی است كه یك روي آن ارجمندي انسان را در پی دارد و روي دیگرش سقوط او را. بنابراین، موفقیت و عدم موفقیت انسان وابسته به چگونگی مواجهه با احساس حقارت است. بنابراین جامعه و در راس آن مدارس از طریق برنامه درسی پنهان خود میتوانند در القاي حس حقارت در كودكان و نوجوانان نقش داشته باشند.