آرامش رواني از منظر نهج البلاغه

در تعاریفی كه از آرامش روانی شده است توجه اندكی به نقش اعتدال درایجاد آرامش روانی در شئون مختلف زندگی از جزئی ترین تا كلی ترین امور، شده است.در حالیكه بین اعتدال وآرامش روان از منظر نهج البلاغه رابطه مستقیم وجود داردچنانكه گویا انسان فطرتاٌ طالب تعادل است و تنها در سایه آن می تواندبه آرامش روان برسدو حد وحدوداین تعادل توسط شریعت تعیین شده است. هدف از مقاله حاضر بررسی آرامش روانی از منظر نهج البلاغه می باشد.به این منظور در ابتدا تعریفی از آرامش روانی وسلامت روانی ارائه گردیده و رابطه آنها با همدیگر بررسی شده است.در ادامه، آرامش روانی از منظر دین مطرح شده واین نتیجه حاصل می شود كه چون دین همگام با فطرت خداست، نقش بسیار مثبتی در آرامش روانی انسان دارد.سپس با طرح خطبه 108 نهج البلاغه به بررسی آرامش روانی از منظر نهج البلاغه پرداخته واشاره می شودحفظ تعادل در تمامی شئون زندگی انسان اعم از اعتقادي، اخلاقی، اجتماعی ازعوامل اصلی آرامش روانی می باشد.بدین گونه كه انسان درطی مسیر زندگی ممكن است درهر كدام ازابعاد زندگی خویش با مسائل وچالش هاي فراوانی روبرو شود كه روان فرد رامبتلابه افراط و یا تفریط هایی كند ودر نتیجه آن، اعتدال روانی فردازدست رفته و باخروج از حد اعتدال، آرامش روانیش نیزمختل شود. به این دلیل استفاده از برخی اصول كه از آموزه هاي اسلامی سرچشمه می گیرند در هر كدام از شئون زندگی، هنگام برخورد با چالش هاباعث برگشت مجدد آرامش به فرد خواهدشد.