پياده راه : بازگشت مفاهيم اجتماعي به خيابان ، نمونه موردي پياده راه علم الهدي رشت

چكیده: پیاده راه سازی فرآیندی است كه با اهداف گوناگون از جمله افزاای مناسبات اجتماعی و ارتقا حس مكان و نیا انسان محور سازی فضای شهری صورت می پذیرد. علاوه بر این پیاده راه سازی اقزدامی اسزت كالبدی در جهت حفظ بافت های تاریخی و با اهمیزت در شزهرها ی گوناگون.این روند بر اثر ایجاد تغییزر كزاربری یزس مسزیر از ایابزان سواره به پیاده صورت پذیرفته و با انجام تغییرات فیایكی چون تغییر كفسازی و مبلمان پایان می پذیرد. آنچه در این روند نادیده انگاشته می شزود پتانسزیه هزای موجزود و شرایط مطلوب یس پیاده راه است. به دیگر سخن یس ایابزان زمزانی می تواند به یس پیاده راه تبدیه شود كه واجد ویژگزی هزای ااصزی باشد از جمله كاربری های ااصی كه موجب حركت پیزاده در مسزیر شود و نیا دو نشانه هویتی یا تاریخی یزا ازاطره جمعزی كزه ابتزدا و انتهای ایابان را معرفی كند. پس از آن زمانی یس پیاده راه می تواند به یس پیاده راه كارآمد بزد شود و همچنان به عنوان یس فضای شهری زنده به حیات اود ادامزه دهد كه در حیت تغییر كاربری مشخصاتی از جمله انعطاف پزذیری و سرزندگی به آن تاریق شود. هدف این پژوه باز شناسی فاكتور های موجود در نظریزات نظریزه پردازان طراحی شهری در باب پیاده راه مطلزوب و بكزارگیری آن در نمونه موردی ااص این تحقیق است. تلفیق هوشمندانه این نظریات در پیاده راه اعلز الهزدی رشزت و بزه كارگیری آنها در شرایط ااص شهر )با توجه به زمینزه و اقلزی م مزی تواند به باز آفرینی الگویی در جهت معرفی پیاده راه پایدار انجامیزده كه علاوه بر فرم و كالبد بر معنای محیط نیا موثر باشد. واژه های كلیدی : ، ، ، ،