بررسي و تحليل داستان رستم و شغاد براساس نظريه گريماس

روایت رستم و شغاد در شاهنامه فردوسی از شاهكارهاي كم نظیر منظومه سرائی در شعر كهن فارسی است. در پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل داستان رستم و شغاد براساس نظریه گریماس پرداخته شده است. هدف این پژوهش شناساندن هرچه بهتر نظریه گریماس و بررسی میزان انطباق داستانی از شاهنامه براساس آن نظریه و همچنین تحلیل ساختار داستان رستم و شغاد برپایه ي نظریه گریماس است.یافته هاي مقاله نشان می دهد كه كنشگر اصلی(رستم) تابع مطلق برنامه اي نیست اما می توان گفت به مدد نیروي محركه ي احساس و عاطفه و از سوي دیگر تا حدودي تابع نسبی جریان القایی ایجاد شده از طریق شغاد و شاه كابل از مسیر عقلانی و سلحشوري همیشگی اش خارج شده و باعث شكل گیري روایت داستانی تراژدي می شود. .روش تحقیق كتابخانه اي و تحلیلی است و نشان می دهد كه ساختار روایی داستان رستم و شغاد با نظریه گریماس منطیق است.