ديدگاه فقه اماميه و قانون ايران در رابطه با مجازات مرتد

موضوع بحث ما در این پژوهش دیدگاه فقه امامیه و قانون ایران در رابطه با مجازات مرتد است. درپژوهش پیشرو كه به صورت ابزار كتابخانه ای مورد تحقیق قرار گرفته است قابل ذكر است كه، رخدادهاى بحران خیز كنونى در صحنه جهانى و پیدایش شگردها و جریانهاى جدید در صحنه بین المللى از طرف دشمنان اسلام و بىدینان براى مقابله با دین و مقدسات اسلامى سبب شده است كه مسأله ارتداد و حكم و مجازات آن از زوایاى مختلف و با حساسیت بیشترى مورد نقد و بررسى محافل مختلف علمى، فرهنگى وسیاسى قرار گیرد. سوال اساسی این پژوهش علمی این است كه، تفاوت قانون جدید مجازات اسلامی با قانون سابق مجازات اسلامی ایران در باب مجازات مرتد چیست؟در قانون مجازات اسلامی، بدعت در دین كه تا به حال ممنوع بود ولی جرم محسوب نمیشد ولی در قانون جدید نه تنها جرم است بلكه برای آن مجازات اعدام در نظر گرفته شده. همچنین در مورد ارتداد در قانون قبل فرصت بازگشت برای فرد مرتد در نظر گرفته شدهبود اما در قانون جدید حكم مرتد، اعدام است بدون در نظر گرفتن هیچ فرصت و ملاحظهای. در نتیجه مرتد به صرف شك و تردید اعدام نمی شود، مرتدی به دار مجازات آویخته می شود كه راه عناد و كج روی را آگاهانه برداشته ودر صدد تضعیف آیین حق اسلام- كه نجات دهنده انسان ها است بر آید.