اثر اعمال تغييرات زماني پارامترهاي هيدروليكي خاك در بهبود شبيه سازي با مدل HYDRUS-2D

در دهه های اخیر به دلیل كمبود منابع آب، استفاده از آبیاری قطره ای رواج یافته است. با توجه به این كه طراحی سیستم آبیاری زمان بر و هزینه بردار است، طراحی باید به گونه ای باشد تا سیستم بتواند آبِ مورد نیاز گیاه را تأمین كند. امروزه مدل هایی وجود دارند كه می توانند رطوبت خاك را بر اساس شرایط مختلف شبیه سازی كنند. در این تحقیق عملكرد مدل HYDRUS-2D با اعمال تغییرات زمانی پارامترهای هیدرولیكی خاك مورد بررسی قرار گرفت. منطقه ایی تحت كشت ذرت و تحت آبیاری با تیپ درنظر گرفته شد و رطوبت خاك توسط یك نوترون متر در اعماق مختلف خاك اندازه گیری گردید و با رطوبت های شبیه سازی شده با مدل، توسط آماره های RMSE و EF مقایسه شد. با درنظر گرفتن پارامترهای هیدرولیكی خاك، مقادیر RMSE از 1/161 به (1/122 cm3/cm3 ( كاهش و ضریب كارایی مدل از 8% به 88 % افزایش یافته است. معنی دار بودن این اختلافات با نرم افزار SPSS سنجیده شد و نتایج نشان داد كه تغییرات پارامترهای هیدرولیكی خاك در اولین آبیاری بسیار محسوس است. این تحقیق نشان داد كه مدل HYDRUS-2D در شبیه سازی رطوبت نقاط مختلف خاك، عملكرد خوبی دارد. پیشنهاد می شود قبل از طراحی سیستم یا اجرای مدیریت آبیاری، كارایی سیستم با این مدل سنجیده شود و بهترین طرح و راهبری سیستم انتخاب گردد. هم چنین بهتر است اعمال كود و سم بعد از اولین آبیاری و یا به صورت تقسیطی انجام شود زیرا آبیاری اول باعث فشرده شدن لایه ی اول خاك و متعاقباً كاهش Ks آن می شود. این كار، مدیریت كوددهی و بهره وری آب را بهبود می بخشد و باعث كاهش آلودگی های زیست محیطی می گردد.