شناخت پديده صنعت فرهنگي و بررسي راهكارهاي لازم آن

صنعت فرهنگی ناشی از رشد فرایند صنعتی شدن، شهرنشینی و نظام سرمایه توسط صاحبنظران مكتب فرانكفورت در قرن بیستم در قالب فعالیت هاي متنوع بیان شد. هدف از مطالعۀ انتقادي چنین صنعتی در راستاي هماهنگ سازي، با شیوه زندگی حاكم بر غرب بیان می گردد. این امر منجربه خطر سقوط هویت فرهنگی، ملی، منطقه اي، بومی و بروز پیامدهاي سهمگین، گردیده است. هوركهایمر و آدورنو واژه صنعت فرهنگی را به منظور توصیف فراورده ها و فرایندهاي فرهنگ توده بر مبناي نظري مفهوم بت وارگی كالاها كارل ماركس تشریح كرده اند؛ كه منجربه سلطه و نفوذ فرهنگ غرب به سرتاسر جهان از طریق تكنولوژي، رسانه ها، موسیقی،مطبوعات، هنر، تبلیغات و... خواهد شد. موسیقی عامه به عنوان یك عنصر از سیمان اجتماعی عصر حاضر با تأكید بر استاندارد سازي و حفظ فردیت به سوي فرایند جانشین سازي، شی وارگی، و... مردم عصر مدرنیته را به فراموشی از مخاطرات عصر حاضر سوق می دهد. كشورهاي در حال توسعه رویكردهاي مختلفی به پذیرش این صنعت دارند. جامعه ایران می تواند با تأكید بر حفظ ارزش هاي بومی و ملی، تقویت میراث اسلامی، انقلابی و ایرانی نقش مؤثري در صدور این صنعت و حتی جلوگیري از آثار وارداتی این صنعت با توجه به تدوین راهبردها، سیاست ها و برنامه ریزي هاي منطقی دارا باشد، بنابراین باید در این راستا یكسري از راهكارها را به صورت پایدار تدوین كرد.