بررسي سيستم هاي جذب مستقيم در طراحي بناهاي غير فعال خورشيدي

محدود بودن منابع فسیلی از یك طرف و آلودگی ناشی از استفاده از این گونه منابع از طرف دیگر، جوامع اندیشمند را بدان واداشته كه به جایگزینی انرژي هاي تجدیدپذیر به جاي منابع فسیلی بپردازند. یكی از مهمترین منابع تجدید پذیر خورشید م یباشد كه به صورت رایگان در اختیار بشر قرار دارد. كشور ایران جز مناطق آفتابخیز محسوب م یشود و استفاده از سیست مهاي مختلف خورشیدي بیشتر از سیستم هاي دیگر كارا هستند. استفاده از این انرژي لایزال به دو صورت فعال و غیر فعال صورت می گیرد.در سیستم هاي غیر فعال خورشیدي، ساختمان ها به گون هاي طراحی می شوند كه نیازهاي گرمایش ،سرمایش و نوررسانی در آنها به صورت طبیعی و با كمترین نیاز به تجهیزات مكانیكی تامین می گردد. یكی از سیستم هاي غیر فعال خورشیدي، سیستم هاي جذب مستقیم است كه به صورت مستقیم انرژي خورشید را وارد فضاي زندگی م یكند و به وسیله عناصر معماري به توزیع و ذخیره آن می پردازد.هدف از این پژوهش معرفی و تشریح این سیستم و اصول طراحی آن در بناها می باشد كه در نتیجه با آگاهی یافتن از آن و به كارگیري در طراحی بنا،م یتوان مصرف انرژي را تاحد قابل ملاحظه اي كاهش داد. لذا نگارنده با استفاده از منابع كتابخانه اي و سایت هاي اینترنتی معتبر به جمع آوري، تحلیل و دسته بندي اطلاعات پرداخته است.