ارزيابي تأثير تغييرات راندمان آبياري بر منابع آب حوضه آبريز نيشابور با استفاده از مدل WEAP

امروزه یكی از قدرتمندترین ابزار تصمیمیار (DSS) در مدیریت جامع منابع آب مدل WEAP است كه تلاش میكند همزمان به هیدرولوژی حوضه آبریز و مدیریت تخصیص آب موجود میان تقاضاهای مختلف در سطح حوضه بپردازد. در این مطالعه وضعیت منابع آب و تقاضاهای آبیاری محدوده مطالعاتی نیشابور توسط مدل WEAP مورد بررسی قرار گرفت. واسنجی مدل برای یك دوره 6 ساله و اعتبارسنجی آن برای یك دوره 4 ساله انجام شد و سپس برای یك دوره 02 ساله اجرا گردید. برای بررسی تأثیر تغییرات راندمان آبیاری بر منابع آب سطحی و زیرزمینی منطقه، سناریوهای متعددی تدوین، اجرا و مورد تحلیل قرار گرفتند، كه از آن جمله سناریوی افزایش راندمان آبیاری بود. نتایج نشان دادند كه با افزایش راندمان آبیاری، به شرط عدم توسعه سطح زیر كشت، تقاضای بخش كشاورزی كه بزرگترین متقاضی آب در منطقه است، به میزان زیادی كاهش مییابد. در نتیجه كسری مخزن و همچنین افت سطح آبخوان نیز كمتر میشود.