پتانسيل كاهش تبخير با استفاده از الكلهاي چرب

فرایند تبخیر به عنوان یكی از اجزای مهم چرخه هیدرولوژیكی آب، سبب میشود سالیانه مقدار زیادی از آب تازه 1 از سطح آزاد منابع ذخیره آب بدون استفاده به جو باز گردد و در واقع تلف شود. از این رو دانشمندان و محققین تلاش كردهاند روشهای كارآمدی برای كاهش میزان تبخیر از سطح آزاد منابع آب ابداع نمایند. یكی از روشهای موثر، پخش الكلهای چرب )تك لایه ها 2 ( بر روی سطح آزاد منابع آب است. در این تحقیق، مطالعاتی كه برای كاهش نرخ تبخیر با استفاده از تك لایه های مختلف و روش های كاربرد آنها در شرایط اقلیمی متفاوت از سطح آزاد منابع آب صورت گرفته است، بررسی و با هم مقایسه شده است. مطالعات نشان میدهد كه استفاده از الكلهای استریل الكل، استئاریل الكل برای كاهش تبخیر از منابع بزرگ مناسب میباشند و دوره دوام آن ها یك تا دو روز است و تركیب استریل الكل، استئاریل الكل و پارافین به نسبت 3:3:3 بهترین تركیب در نوع خود است كه استفاده از آن میتواند تا بیش از 55 درصد میزان تبخیر را كاهش دهد. اگر چه جریان هوا موجب جابجایی لایه الكل در روی سطح آب میگردد، اما استفاده از تك لایه ها در حداكثر سرعت جریان باد تا 8 كیلومتر بر ساعت میتواند تبخیر را تا میزان 45 درصد كاهش دهد، حتی میتواند در بادهایی با سرعت 35 كیلومتر بر ساعت تبخیر را بین 15 تا 25 درصد كاهش دهد.