نقش واسطه گري خودگسستگي براي والدگري و سلامت روان نوجوانان

هدف از این مطالعه، بررسی نقش واسطه گری خودگسستگی برای والدگری و سلامت روان نوجوانان بود. به منظور انجام این پژوهش ، 400 نفر ازدانش آموزان سال اول دبیرستان های شیراز ( 200 نفر دختر و 200 نفر پسر) به شیوه ی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده برای این پژوهش شامل الف) مقیاس افسردگی ، اضطراب و فشار روانی، ب) مقیاس خود گسستگی و ج) پرسشنامه والدگری آلابا ما بود.به منظور تجزیه و تحلیل داده های خام، از شیوه ی آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد كه خودگسستگی برای والدگری و استرس نقش واسطه گری معناداری را ایفا نمی كند. اما خودگسستگی از ایده آلها برای والدگری و اضطراب و افسردگی نقش واسطه را ایفا می كند. بدینترتیب كه خودگسستگی از ایده آلها برای مشاركت پدر وتنبیه بدنی با اضطراب و افسردگی نقش واسطه گری معناداری را ایفا می كند.در واقع تنبیه بدنی موجب افزایش خودگسستگی از ایده آلها و مشاركت پدر موجب كاهش خودگسستگی می گردد و در ادامه خودگسستگی موجب افزایش میزان افسردگی و اضطراب در نوجوانان می گردد. نتایج این تحقیق نشان داد كه والدگری دو گونه اثر مستقیم و غیر مستقیم بر اضطراب و افسردگی نوجوانان دارد