ويژگي هاي انسان كامل از منظر نهج البلاغه و مقايسه آن با ويژگي هاي انسان خودشكوفاي مزلو

مقدمه: انسان علت غایی آفرینش و محل تجلی صفات و اسماء و افعال حقیقت مطلق است.هدف از خلقت انسان در تعریف انسان كامل ارائه می شود. انسان كامل آیینه جامع صفات الهی است و شاید همان كمالی است كه آدمی در تعریف انسان كامل ارائه می دهد.در ادیان الهی به ویژه دین مبین اسلام انسان كامل معرفی و توصیف شده است. تعریف انسان كامل از دغدغه هاي انسان معاصر نیز بوده بطوریكه در نظریه هاي كمال گرایی روانشناسی خصوصا در نظریات روانشناسانی چون مزلو نیز انسان كامل با عنوان انسان خودشكوفا مطرح شده است. هدف: پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی ویژگی هاي انسان كامل از منظر نهج البلاغه و روانشناسی با تاكید بر نظریه آبراهام مزلو صورت گرفت.روش: روش پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی است و با توجه به هدف به منظور پاسخ گویی به عنوان پژوهش با مراجعه به منابع و متون دینی به ویژه نهج البلاغه و شرح و تفسیر آن و روانشناسی و توجه به دیدگاه انسانگرایان خصوصا مزلو ضمن طرح موضوع سعی در توضیح دو دیدگاه و سپس مقایسه و استنتاج از آن شده است.نتیجه گیري: با مقایسه ویژگی هاي انسان كامل در نهج البلاغه و دیدگاه مزلو می توان نتیجه گرفت آنچه مزلو به عنوان ویژگی هاي انسان سالم یا انسان كامل معرفی كرده است براساس دیدگاه انسان مداري و عدم توجه به چیزي وراء انسان و محدود شدن به امكانات و استعدادهاي انسانی است و حال آن كه از دیدگاه نهج البلاغه سیماي انسان كامل بوسیله انسانی الهی و كامل ترسیم شده است