الگوهاي مشاركت شهروندي در ادبيات فارسي (بررسي موردي : « وقف » و نگاهي به زمينه هاي توسعه اي آن)

بشر از ابتداي زندگی خود به تجربه آموخت كنارِ هم زیستن قواعدي دارد كه بدونِ آنها نمیتواند به كمال دست یابد یا حتّی از زندگیِ خود آنچنان كه باید بهره گیرد؛ از همین رو مشاركت در زندگی اجتماعیِ بشر، شكل گرفت.با این حال طولی نكشید كه با پیچیده شدن زندگی اجتماعی، مشاركت به سادگی گذشته امكانپذیر نبود پس، بشرِ اجتماعی ناچار از تعاریف الگوها و روشهایی براي همزیستی و همكاري و تعاون برآمد.ایران با تاریخ كهن و فرهنگ غنی خود در تعریف این الگوها پیشقدم بوده است و در روزگاري كه عناوین و الگوها بسانِ امروز با تعابیرِ علمی و مدرن نامیده نمیشد رد و رنگ و بوي دانش هاي اجتماعی و الگوهاي مشاركتی در تاریخ و فرهنگ ایران دیده میشود.از سوي دیگر ادبیات فارسی به عنوانِ محملی براي انتقال علوم و به عنوان یك دانشِ میان رشته اي نقش مهمی در تعریف و حفظ انتقالِ این الگوها و تجارب داشته است