ارزيابي روابط تجربي در تخمين بيشترين عمق آبشستگي موضعي محل تنگ شدگي موضعي كانال هاي مستطيلي

تخمین دقیق بیشترین عمق آبشستگی تعادلی ناشی از تنگ شدگی موضعی در كانال ها همواره یكی از مسائل با اهمیت مورد توجه مهندسین هیدرولیك بوده است. پارامتر عمق آبشستگی در طراحی سازه های هیدرولیكی و پایداری آن ها نقش مهمی را ایفا می كند. بی توجهی به این مسئله ممكن است خسارات مالی و جانی جبران ناپذیری را برای محیط زیست به وجود آورد. در این تحقیق از 36 )، كومورا (3691 معادلات تجربی روابط تجربی لارسن ( ) بر مبنای داده3661) و لیم (3693)، گیل ( 99 های آزمایشگاهی جهت تخمین بیشترین عمق آبشستگی در محل تنگ شدگی استفاده می شود. پارامترهای موثر بر عمق آبشستگی موضعی شامل سرعت متوسط جریان بالادست، سرعت بحرانی رسوبات كف كانال، عرض كانال در مقطع تنگ شده، عرض كانال در مقطع تنگ نشده، قطر میانه ذرات رسوب و عمق جریان آب بالادست میباشند