مديريت آبياري به روش هاي زمين آمار براي بهينه سازي پهنه بندي ET0 مطالعه موردي خراسان جنوبي

رشد سریع جمعیت به ویژه در میان كشورهای در حال توسعه سبب گردیده است كه تأمین غذا در سرلوحه هر گونه برنامه توسعه اقتصادی و اجتماعی این كشورها قرارگیرد. لذا كنترل تقاضا و بهینهسازی مصرف آب و به عبارتی مقوله مدیریت آبیاری در دستور كار قرار گرفته است. عامل افزایش محصول در كشورهای توسعه یافته، شناخت امكانات بالقوه اقلیمی و نیازهای آب و هوایی گیاهان میباشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی روشهای تخمین تبخیر- تعرق و پهنهبندی آن با استفاده از روشهای زمینآمار همراه با تجزیه و تحلیل آنها برای به كارگیری در مدیریت آبیاری در استان خراسان جنوبی میباشد. تخمین تبخیر- تعرق با سه روش برای ایستگاههای سینوپتیك انجام شد. با توجه به اینكه یكی از مشكلات این منطقه كمبود دادهها و افزایش خطا در پهنهبندی پارامترها میباشد به همین منظور با استفاده از دمای هوا در ایستگاههای تبخیرسنجی، تبخیر و تعرق با روش هارگریوز محاسبه شد و با توجه به نتایج تبخیر و تعرق در ایستگاههای سینوپتیك، رابطه رگرسیونی بین روش هارگریوز و دو روش دیگر به دست آمد. در نتیجه از روی معادلات به دست آمده میزان تبخیر و تعرق روشهای پنمن و بلانیكریدل نیز در ایستگاههای تبخیرسنجی معلوم شد. با توجه به تصاویر حاصل از پهنهبندی نرمافزار Arc Gis 9.3 مشخص شد كه نتایج دو روش تخمین تبخیر - تعرق پنمن و بلانی كریدل كاملاً مشابه ه هستند. همچنین از مقایسه ریشه میانگین مربعات خطای چهار تحلیلگر زمینآمار كریجینگ كروی و نمایی، كوكریجینگ و IDW معلوم گردید روش كوكریجینگ در اكثر ماهها كمترین خطا را دارا میباشد.