بررسي تاثير برنامه هاي جانشين پروري بر فرسودگي شغلي كاركنان(مطالعه موردي:دانشگاه علوم پزشكي همدان و شعب بانك رفاه كارگران همدان)

فرسودگی شغل دارای نشانگانی روانشناختی, شامل خستگی عاطفی, مسخ شخصیت و كاهش موقعیت فردی می باشد. جانشین پروری فرآیندی است كه كاركنان شایسته را شناسایی و آماده می كند تا هنگامی كه كار افراد كلیدی به پایان می رسد جایگزین آنها شده و به حفظ و توسعه سرمایه معنوی كمك كرده و دانشی است برای آینده و تشویق افراد برای گام برداشتن در مسیر توسعه. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر برنامه های جانشین پروری بر فرسودگی شغل كاركنان در دو سازمان دانشگاه علوم پزشكی همدان و شعب بانك رفاه كارگران همدان است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی است و به صورت مقطعی و روش نمونه گیری سهمیه ای برروی 70 نفر از كاركنان بانك رفاه و 110 نفر از كاركنان دانشگاه علوم پزشكی و با استفاده از دو پرسشنامه فرسودگی شغل ماسلاچ با 22 سوال و ضریب پایایی آلفای كرونباخ (0.86) و پرسشنامه جانشین پروری با 28 سوال و ضریب پایایی آلفای كرونباخ (0.92) انجام شد. بر اساس یافته ها میانگین نمرات جانشین پروری در بانك (81.36) و دانشگاه (64.32) بود و میانگین آن ها معنی دار بود (p<0.05), میانگین نمرات فرسودگی شغلی در كاركنان دانشگاه (47.77) و در بانك (47.20) بود كه تفاوت معنی داری در میانگین آن ها دیده نشد, ضریب همبستگی پیرسون نیز رابطه ی معناداری بین این دو متغیر نشان نداد (p>0.05), اما در زمینه ابعاد فرسودگی شغلی تنها بر خستگی عاطفی كاركنان تاثیر معنی داری داشت (p<0.05). به طور خلاصه فرایندهای جانشین پروری در بانك بیش از دانشگاه بود ولی تاثیری بر فرسودگی شغلی نداشت.