پيش بيني تاب آوري توسط الگوهاي ارتباطي خانواده در دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي شهرستان قروه

هدف از اجرای این پژوهش، پیش بینی تاب آوری توسط الگوهای ارتباطی خانواده است. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش كلیهی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی كه در سال تحصیلی 90-89 در حال تحصیل بودند، می باشد. بدین منظور 200 نفر از این دانشآموزان بهعنوان نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه تاب آوری دیویدسون CD-Rise)پرسشنامه ی تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده(كوئنر و فیتزپاتریك، 2002 ) استفاده شد. نتایج نشان داد كه رابطه بین تابآوری و بعد گفت و شنود الگوهای ارتباطی خانواده معنادار است و این رابطه به طور مثبت و مستقیم می باشد. به این معنی كه هرچه گفت وشنود خانواده بیشتر شود، تاب آوری فرزندان بیشتر می شود. به عبارت دیگر بعد گفت و شنود پیش بینی كننده مثبت تاب آوری فرزندان است.همچنین، رابطه بین تاب آوری و بعد همنوایی الگوهای ارتباطی خانواده معنادار است و این رابطه به طور منفی و معكوس می باشد. به این معنی كه همنوایی بیشتر در خانواده با تاب آوری كمتر فرزندان همراه می گردد. به عبارت دیگر بعد همنوایی پیش بینی كننده منفی تاب آوری فرزندان است