ارزيابي آسيب پذيري سكونتگاههاي حاشيه اي و غير رسمي در برابر زلزله با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (نمونه موردي اسكان غير رسمي اسلام آباد شهر زنجان)

با توجه به رشد جمعیت و افزایش شهر نشینی ، وقوع حوادث طبیعی مثل زلزله می تواند خسارات و تلفات سنگینی را ایجاد وتوسعه شهرها و كشور را دچار وقفه نماید. ضرورت كاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، به عنوان یكی از اهداف اصلی برنامه ریزی كالبدی ، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوب می گردد. بافتهای فرسوده و مساله دار شهری و سكونتگاه های حاشیه ای و غیر رسمیی در كشورهای درحال توسعه (همانند ایران) بیشتر از سایر بافتهای شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند. این بافتها بنا به دلایلی چون عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، قرارگیری در شیبها و اراضی نامناسب، شبكه ارتباطی ناكارآمد، كمبود (عدم) فضای باز، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری و ... بیشتر در عرض خطر هستند. این مقاله سكونتاه غیر رسمی اسلام آباد شهر زنجان را از نظر اسیب پذیری در برابر زلزله با توجه به شاخصهایی چون بافت شهری، فضای باز، تراكم های شهری، نوع و قدمت مصالح در محیط ARCVIEW , ARGIS مورد بررسی قرار داده و مشخص گردید كه محله فوق در برابر زلزله نسبت به سایر محلات و مناطق شهری از آسیب پذیری بالاتری برخوردار است.