بررسي رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي كاركنان با توانمندسازي و رضايت شغلي آن ها در بين كاركنان اداره برق منطقه اي شهرستان كرمان

هدف از این تحقیق شناخت و توصیف رابطه بین ویژگی های شخصیتی كاركنان و توانمندسازی و رضایت شغلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از كلیه كاركنان برق منطقه ای شهر كرمان كه تعداد كل آنها برابر با 345 نفر می باشد كه حجم نمونه برای هر یك با استفاده از فرمول كوكران بدست آمده است برابر با 181 نفر می باشد. در تحقیق حاضر برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آماری توصیفی (شامل تهیه و تنظیم جدول و ترسیم نمودار و شاخص پراكندگی) و آمار استنباطی( شامل ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن آزمون كای دو و رگرسیون چند متغیره ونرم افزار spss ورژن 22 استفاده شده است) نتایج رگرسیون نشان می دهد كه متغیر تجربه پذیری بیشترین تأثیر و متغیر وظیفه شناسی كمترین تاریر را بر توانمند سازی را دارد و همچنین متغیر روان رنجور خویی بیشترین تأثیر و متغیر تجربه پذیری كمترین تاثیر را بر رضایت شغلی را دارد. از آنجایی كه ویژگی های شخصیتی و توانمند سازی كاركنان رابطه وجود دارد پیشنهاد می شود مدیران با القاء حس های شایستگی، خود مختاری، موثر بودن معنی دار بودن و اعتماد كه مولفه های توانمند سازی هستند توجه بیشتری كنند تا ویژگی های شخصیتی را در فرد تقویت كنند. از آنجایی كه بین ویژگی های شخصیتی و رضایت شغلی كاركنان رابطه وجود دارد پیشنهاد می شود مدیران با توجه ویژه به حقوق، ماهیت كار و فرصت های ارتقا كاركنان به افزایش سلامت روان در كاركنان و افزایش و بهبود ویژگی های شخصیتی بپردازند.