بررسي موثرترين شاخص هاي فساد اداري در يك سيستم

فساد به عنوان یكی از مهمترین عوامل كاهش دهنده و بازدارنده رشد همه جانبه یك سیستم، تاثیر بسزایی در سقوط و انحطاط سیستم دارد. در اثر عدم كنترل، كاهش و مبارزه با عوامل فساد، سیستم، اعم از یك سازمان، جامعه، كشور و حتی در سطوح بین الملل، دچار بیماری شده و این بیماری در صورت عدم درمان به موقع، ضمن ضعیف ساختن سیستم، نهایتاً موجبات از بین بردن سیستم را فراهم می كند. عامل یا عوامل فساد در یك بخش از سیستم، به عنوان یك ویروس و میكروب مخرب عمل نموده، در صورت عدم جلوگیری، به سایر بخشها سرایت و كلیه ی بخشهای سیستم را در بر می گیرد. فساد در كنار سایر عوامل، از عوامل مهم فروپاشی تمدن ها بوده است، به گونه ای كه ابن خلدون در رابطه با عوامل ظهور و سقوط تمدن معتقد است : عامل اصلی فروپاشی و زوال حكومت ها اسراف، تبذیر و فساد در دستگاه حكومتی از جانب دولت مردان و حاكمان می باشد (1). لكن شناسایی عوامل فساد، خود یكی از مهمترین دغدغه های سیستمها، علی الخصوص سیستمهای كارا بوده و سیستمهای سازمان یافته در كنار ایجاد تحولات هماهنگ با شرایط جهانی، نیازمند شناسایی عوامل فساد جدید و پیشگیری و مبارزه با آن نیز می باشند. لذا عوامل فساد محدود به زمان و مكان نبوده، در لحظات و شرایط مختلف و متنوع، تحول پذیر می باشد. در این مقاله محورهایی برای شناسایی عوامل فساد در یك سیستم شناسایی، پیشنهاد برای هر یك تعریف می گردد. سپس به روش دلفی، میزان تأثیرگذاری هر یك از محورها و شاخصها بر سیستم یا سازمان بررسی می گردد. نهایتاً مهمترین شاخصها و عوامل فساد در سیستم تعیین و پیشنهاد می گردد.