بررسي نقش ترويج و آموزش كشاورزي در مديريت ضايعات گندم (مطالعه موردي؛ استان مركزي)

خلاصه كشور ما طي سال هاي گذشته در زمينه بسياري از مواد و محصولات از جمله گندم به مرز خودكفايي رسيده است، ولي عواملي چون افزايش جمعيت دركنار عدم كاهش ضايعات راه را براي رسيدن به نقطه استقلال، طولاني تر ميكند. بنابراين بررسي نقش عوامل انساني در كاهش ضايعات گندم در مراحل مختلف توليد و ارائه آموزشهاي لازم به مخاطبين موردنظر و مديريت صحيح در كاهش ضايعات اين محصول استراتژيك از اهم ضروريات است. مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش ترويج و آموزش كشاورزي در مديريت ضايعات گندم در استان مركزي طراحي و اجرا گرديد. اين تحقيق از لحاظ هدف، كاربردي، از نظر امكان كنترل متغيرها از نوع علي - ارتباطي، از نظر روش شناسي تحقيق از نوع پيشين پژوهي(پس رويدادي) و از لحاظ گردآوري داده ها از نوع تحقيقات ميداني است. جامعه آماري تحقيق حاضر را كليه كشاورزان گندم كار استان مركزي كه به دو گروه آموزشديده در رابطه با مديريت ضايعات گندم به عنوان گروه آزمودني به تعداد 700 نفر و گروه آموزشنديده در اين زمينه به همين تعداد تشكيل دادند. حجم نمونه بر اساس آزمون كوكران به تعداد 103 نفر تعيين گرديد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اي است كه روايي آن با استفاده از روائي صوري و بر اساس نظر جمعي از اساتيد و صاحبنظران مربوطه تأييد گرديد. پايايي ابزار تحقيق براساس كرونباخ آلفا 0/82 ) محاسبه شد. يافته ها نشان داد رابطه منفي و معن يداري بين دفعات مراجعه به كارشناس ترويج با ميزان ضايعات ) گندم در دو گروه آموزش ديده و نديده در زمينه ضايعات گندم، به ترتيب در سطح يك و پنج درصد وجود دارد. مقايسه ميانگي نها نشان داد از نظر ميزان ضايعات گندم، در سه مرحله كاشت، داشت، برداشت و ميزان ضايعات گندم در مجموع، تفاوت معن يداري بين دو گروه مورد مطالعه وجود ندارد. واژههاي كليدي: ضايعات،